احمد آرام

احمد آرام بیست‌ودوم فروردین سال 1330 در بوشهر متولد شد. او نویسنده، نقاش، فیلمنامه‌نویس، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر است. اولین داستان آرام در سال 1348 در مجله فردوسی به چاپ رسید. سپس برای تحصیل در زمینه سینما به ایتالیا رفت. همچنین او فارغ‌التحصیل دوره‌ کارشناسی بازیگری و کارگردانی از دانشگاه آزاد و کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی از دانشکده هنر و معماری است. سوابق کاری و زمینه‌های فعالیت احمد آرام گسترده است او به عنوان کارشناس آمار در دانشگاه علوم پزشکی مشغول به کار و نهایتا نیز از همین دانشگاه بازنشسته شد. آرام سابقه تدریس تئاتر و ادبیات نمایشی در دانشگاه علوم پزشکی را نیز دارد.

احمد آرام با نوشتن رمان «مرده‌ای که حالش خوب است» و مجموعه داستان‌های «استمرار» به عنوان نویسنده صاحب سبک در ادبیات ایران شناخته شد. یکی از آثار احمد آرام به‌نام «غریبه‌ در بخار نمک» در سال 1380‌ برنده‌‌ لوح‌ تقدیر از نخستین‌ دوره‌‌ جایزه‌‌ ادبی‌ یلدا شد. او همچنین در سال 1388رتبه سوم بخش داستان کوتاه هفتمین دوره‌ جایزه ادبی اصفهان را کسب کرد و برنده بهترین مجموعه داستان در سومین دوره جشن فرهنگ فارس برای مجموعه ‌داستان «غریبه در بخار نمک» شد.

«آنها چه کسانی بودند؟!»، «همین حالا داشتم چیزی می‌گفتم»، «این یارو آنتیگونه»، «به چشم‌های هم خیره شده بودیم»، «حلزون‌های پسر»، «بیدار نشدن در ساعت نمی‌دانم چند» و «باغ استخوان‌های نمور» از دیگر آثار احمد آرام هستند.