محمدحسین حسینی‌شیرازی

محمدحسین حسینی‌شیرازی از شاعران و عارفان دوره قاجار بود. او در سال 1184 هجری قمری در کربلا به دنیا آمد. او علوم دینی را نزد پدرش فراگرفت. او نزد استادانی چون «میرزا ابوالقاسم شیرازی» متخلص به «سکوت» معرفت و کمال را یافت. او به شهرهای مختلف ایران و هند سفر کرد و با سیر در آفاق و انفس بر مراتب معرفت خود افزود. دیوان حسینی که شامل قصاید و غزلیات بوده، مفقود شده و در دسترس نیست. اما مثنوی‌های پنج‌گانه او که به «خمسه حسینی» معروف است شامل «وامق و عذرا»، «مهر و ماه»، «اشترنامه»، «الهی‌نامه» و «وصف‌الحال» است که داستان «وامق و عذرا» از مهم‌ترین آنهاست.